Chronische lagerugpijn: zijn ontstekingsremmers goed of net niet?
Dat lijkt misschien een absurde vraag aangezien het idee dat de pijn te wijten is aan ontsteking, goed verankerd zit in de geesten. Vandaar dat we denken dat ontstekingsremmers de beste manier zijn om evolutie naar chronische pijn te vermijden. Dat is dus misschien niet zo.
Een studie gebaseerd op dierexperimenteel onderzoek en onderzoek bij mensen spreekt dat tegen (vrije en gratis toegang). Vroege toediening van ontstekingsremmers aan muizen verlicht de pijn op korte termijn, maar de pijn zal dan langer blijven bestaan. Dat wordt niet gezien bij behandeling met pijnstillers zonder ontstekingsremmende werking. Volgens andere studies spelen neutrofiele cellen (immuuncellen, die meespelen bij vroege ontstekingsverschijnselen) mee bij het verdwijnen van de pijn (de pijn verdwijnt trager bij muizen zonder neutrofiele cellen, en muizen die ontstekingsremmers krijgen, ontwikkelen geen chronische pijn als ze tevens injecties van neutrofiele cellen kregen).
De vorsers hebben de genexpressie in de immuuncellen geëvalueerd bij 98 patiënten met acute lage rugpijn. De patiënten bij wie de pijn binnen drie maanden was verdwenen, vertoonden een zeer actieve neutrofiele ontstekingsreactie, wat niet zo was bij de patiënten die persisterende pijn hebben ontwikkeld.
Dat alles wijst er dus op dat de acute ontstekingsreactie, die wordt geregeld door neutrofiele cellen en wordt geremd door ontstekingsremmers, chronische pijn zou kunnen voorkomen.
Een analyse van de gegevens van de UK Biobank treedt dat bij: bij de patiënten met lagerugpijn die niet-steroïdale ontstekingsremmers gebruikten zoals ibuprofen en aspirine, was het risico op rugpijn twee tot zes jaar later 1,76-maal hoger dan bij de patiënten die pijnstillers zonder ontstekingsremmende werking innamen zoals paracetamol.
